Sabaaaj Sebaaaj! Week 2
Door: Robin & Nikita
Blijf op de hoogte en volg Nikita
16 Februari 2015 | Thailand, Bangkok
Na ons fantastische weekend Hua Hin, startten wij maandag om 09:00 stipt met een “fenomenale” presentatie. Helaas waren we na deze enorm zware lesdag pas om 12:15 klaar, waarna we onze uren toch echt bij het zwembad van de universiteit moesten slijten, wat we met pijn en moeite hebben volgehouden tot een uurtje of zes. ’s Avonds aten we voor de verandering toch maar weer eens rijst met kip, om de variatie er in te houden.
We begonnen onze dinsdag met een fantastische les Thai van Adjaan Prindah, een vrouw die er van geniet om zo veel mogelijk Thais richting ons hoofd te slingeren in rap tempo, omdat het toch doodsimpel is. Gelukkig werd het afgewisseld met hier en daar leuke info over alle festivals, feestjes en gewoonten die ze hier handhaven.
De rest van de week vervolgde zich in ongeveer ditzelfde soort taferelen, met als afsluiting een fieldtrip op vrijdag, waarbij we naar een presentatie vertrokken die midden in Bangkok plaatsvond. Hier na zijn we Bangkok maar ingedoken, waar ons avontuur startte in de Sky Train naar de beroemde Weekend Market bij Mo Chit. Helaas begint het weekend hier pas op zaterdag, en stonden we met ons hebben en houwen op een dichte markt. Na het nodige gevloek zijn we vertrokken richting Victory Monument, waar we onze koopzin wel kwijt konden in de winkeltjes en kraampjes die daar gelukkig wèl open waren. Na dit dagje Bangkok zijn we via het vrijdagmiddagverkeer weer vertrokken naar Sita Villa.
Wat is een zaterdag zonder de tourist uit te hangen? Miss Ann had een fieldtrip geregeld naar de Floating Market. Wij konden ons geluk niet op toen we er achter kwamen dat het wekkertje toch echt om half zes ging, om vervolgens half zeven aan het ontbijt, en zeven uur in de bus te zitten, klaar voor vertrek. We waren natuurlijk wel vergeten dat het motto Sebaaj Sebaaj is, en dus vertrokken we om kwart voor acht toch echt richting de drijvende markt.
Eenmaal aangekomen werden we de bootjes ingeloodsd, waarna de thaise medewerkers een voor een met vijf ubertoeristen het water op gingen. Na een kwartiertje peddelen kwamen we aan bij een drukte van bootjes met mensen, bootjes met groenten, bootjes met prullaria, bootjes met garnalen en meer bootjes die zich tussen de winkeltjes aan de oever doorwurmden. De insteek was: alles past.
We keken onze ogen uit naar alle verschillende dingen, zoals hoe de bootjes letterlijk met haken naar de kant gesleurd werden door de verkopers, en hoe sommige bootjes door automotoren werden aangedreven. Eenmaal terug aangekomen bij de bus, ging het opnieuw op zn thais en was het een heel georganiseer om de goede mensen in de goede bus met de goede bestemming te krijgen.
Op naar een tempel! Eenmaal aangekomen daar was er wel ineens haast, en hadden we alleen tijd om te eten. Dat mocht de pret niet drukken, want daarna werden we afgezet op Khao San Road, waar we de nacht door zouden brengen.
Khao San Road stap 1: SHOPPEN. Teleurstelling. Waar Nikita haar kadetjes de thaise maatjes nog konden handhaven, werden Robins Italiaanse bollen niet gewaardeerd door de mode industrie. Tijd om op te splitsen. Nikita ging verder de kraampjes afstruinen, waar Robin met drie andere meiden op zoek ging naar een goede Thaise massage, want dat moesten we meegemaakt hebben.
Na eenmaal een salon te hebben uitgekozen werden we naar boven geloodsd en letterlijk op de bedjes neergeplant met het commando: “lie down!”. Na heel wat gegiechel begon de massage, waarin iedere spier werd gemarteld en elke wervel werd gekraakt. Maar, we waren zo goed als nieuw toen we klaar waren.
Die avond, zijn we gezellig met zn allen gaan eten, waarna we over Khao San road gingen struinen, en ons een wel heel bijzonder aanbod werd gedaan. Voor 300 Baht (9 euro) p.p. zouden ze ons wel even naar de “Ping-Pong” show brengen. Na een heftige discussie in de groep besloot de helft dat het wijs was om het meegemaakt te hebben, en mee te gaan, waaronder Nikita. Robin bleef achter om alvast de kroegjes te testen. Dit was het begin van iets heel bijzonders. Met zijn achten werden we verdeeld over twee Tuk-Tuks. Die man beloofde ons dat het acht minuten rijden was naar de plaats van bestemming. Vervolgens hebben wij twintig minuten met 80 km/u door alle zijstraatjes van Bangkok gescheurd, waarbij uiteraard stoplichten maar irritante lichtjes waren. Toen wij aankwamen, werd het allemaal nog veel erger. Zes man bewaking waren van mening dat 300 Baht wel erg weinig was, en Mr. Maffia himself kwam een kijkje nemen. Na een hoop onderhandelen stonden we voor 9 euro alsnog binnen. Wat volgde, was een bizar tafereel waarin mensenhandel haarfijn werd uitgelegd. Na een kwartier wist niemand meer wie ze waren en waarom ze op deze aardbol waren gezet. Tijd voor alcohol.
Eenmaal herenigd op Khao San Road, waren er zieltjes te lijmen, biertjes te drinken, dansjes te doen en mee te zingen met de thaise artiest die “het is een nacht” kon spelen.
Na een zondags amerikaanse brunch, gingen we op pad naar Wat Pho, een fantastische tempel waar onder andere een gigantische gouden Buddha te zien was, en talloze kleine Buddha’s. Buiten dat waren de gekleurde daken en gebouwen met ongelofelijke details genoeg om ons bezig te houden. Eenmaal uitgekeken hebben we ons een Tuk-Tuk ingepropt met z’n vijven, en zijn we afgereisd naar Wat Arun. Robin en Lotte zijn deze gouden toren vervolgens beklommen, waar een fantastisch uitzicht wachtte.
Als afsluiting zijn we terug gegaan naar de Weekend Market, die nu wel open was, en hebben we daar de rest van onze zondag besteed.
Bangkok, het was ons weer een genoegen!
We begonnen onze dinsdag met een fantastische les Thai van Adjaan Prindah, een vrouw die er van geniet om zo veel mogelijk Thais richting ons hoofd te slingeren in rap tempo, omdat het toch doodsimpel is. Gelukkig werd het afgewisseld met hier en daar leuke info over alle festivals, feestjes en gewoonten die ze hier handhaven.
De rest van de week vervolgde zich in ongeveer ditzelfde soort taferelen, met als afsluiting een fieldtrip op vrijdag, waarbij we naar een presentatie vertrokken die midden in Bangkok plaatsvond. Hier na zijn we Bangkok maar ingedoken, waar ons avontuur startte in de Sky Train naar de beroemde Weekend Market bij Mo Chit. Helaas begint het weekend hier pas op zaterdag, en stonden we met ons hebben en houwen op een dichte markt. Na het nodige gevloek zijn we vertrokken richting Victory Monument, waar we onze koopzin wel kwijt konden in de winkeltjes en kraampjes die daar gelukkig wèl open waren. Na dit dagje Bangkok zijn we via het vrijdagmiddagverkeer weer vertrokken naar Sita Villa.
Wat is een zaterdag zonder de tourist uit te hangen? Miss Ann had een fieldtrip geregeld naar de Floating Market. Wij konden ons geluk niet op toen we er achter kwamen dat het wekkertje toch echt om half zes ging, om vervolgens half zeven aan het ontbijt, en zeven uur in de bus te zitten, klaar voor vertrek. We waren natuurlijk wel vergeten dat het motto Sebaaj Sebaaj is, en dus vertrokken we om kwart voor acht toch echt richting de drijvende markt.
Eenmaal aangekomen werden we de bootjes ingeloodsd, waarna de thaise medewerkers een voor een met vijf ubertoeristen het water op gingen. Na een kwartiertje peddelen kwamen we aan bij een drukte van bootjes met mensen, bootjes met groenten, bootjes met prullaria, bootjes met garnalen en meer bootjes die zich tussen de winkeltjes aan de oever doorwurmden. De insteek was: alles past.
We keken onze ogen uit naar alle verschillende dingen, zoals hoe de bootjes letterlijk met haken naar de kant gesleurd werden door de verkopers, en hoe sommige bootjes door automotoren werden aangedreven. Eenmaal terug aangekomen bij de bus, ging het opnieuw op zn thais en was het een heel georganiseer om de goede mensen in de goede bus met de goede bestemming te krijgen.
Op naar een tempel! Eenmaal aangekomen daar was er wel ineens haast, en hadden we alleen tijd om te eten. Dat mocht de pret niet drukken, want daarna werden we afgezet op Khao San Road, waar we de nacht door zouden brengen.
Khao San Road stap 1: SHOPPEN. Teleurstelling. Waar Nikita haar kadetjes de thaise maatjes nog konden handhaven, werden Robins Italiaanse bollen niet gewaardeerd door de mode industrie. Tijd om op te splitsen. Nikita ging verder de kraampjes afstruinen, waar Robin met drie andere meiden op zoek ging naar een goede Thaise massage, want dat moesten we meegemaakt hebben.
Na eenmaal een salon te hebben uitgekozen werden we naar boven geloodsd en letterlijk op de bedjes neergeplant met het commando: “lie down!”. Na heel wat gegiechel begon de massage, waarin iedere spier werd gemarteld en elke wervel werd gekraakt. Maar, we waren zo goed als nieuw toen we klaar waren.
Die avond, zijn we gezellig met zn allen gaan eten, waarna we over Khao San road gingen struinen, en ons een wel heel bijzonder aanbod werd gedaan. Voor 300 Baht (9 euro) p.p. zouden ze ons wel even naar de “Ping-Pong” show brengen. Na een heftige discussie in de groep besloot de helft dat het wijs was om het meegemaakt te hebben, en mee te gaan, waaronder Nikita. Robin bleef achter om alvast de kroegjes te testen. Dit was het begin van iets heel bijzonders. Met zijn achten werden we verdeeld over twee Tuk-Tuks. Die man beloofde ons dat het acht minuten rijden was naar de plaats van bestemming. Vervolgens hebben wij twintig minuten met 80 km/u door alle zijstraatjes van Bangkok gescheurd, waarbij uiteraard stoplichten maar irritante lichtjes waren. Toen wij aankwamen, werd het allemaal nog veel erger. Zes man bewaking waren van mening dat 300 Baht wel erg weinig was, en Mr. Maffia himself kwam een kijkje nemen. Na een hoop onderhandelen stonden we voor 9 euro alsnog binnen. Wat volgde, was een bizar tafereel waarin mensenhandel haarfijn werd uitgelegd. Na een kwartier wist niemand meer wie ze waren en waarom ze op deze aardbol waren gezet. Tijd voor alcohol.
Eenmaal herenigd op Khao San Road, waren er zieltjes te lijmen, biertjes te drinken, dansjes te doen en mee te zingen met de thaise artiest die “het is een nacht” kon spelen.
Na een zondags amerikaanse brunch, gingen we op pad naar Wat Pho, een fantastische tempel waar onder andere een gigantische gouden Buddha te zien was, en talloze kleine Buddha’s. Buiten dat waren de gekleurde daken en gebouwen met ongelofelijke details genoeg om ons bezig te houden. Eenmaal uitgekeken hebben we ons een Tuk-Tuk ingepropt met z’n vijven, en zijn we afgereisd naar Wat Arun. Robin en Lotte zijn deze gouden toren vervolgens beklommen, waar een fantastisch uitzicht wachtte.
Als afsluiting zijn we terug gegaan naar de Weekend Market, die nu wel open was, en hebben we daar de rest van onze zondag besteed.
Bangkok, het was ons weer een genoegen!
-
16 Februari 2015 - 17:30
Edwin:
Ik lees het alweer.. hard werken en afzien. Hou het nog even vol!!
Groeten Vanuit Zwolle -
16 Februari 2015 - 17:51
Peter:
Jullie zien er helemaal happy uit! -
16 Februari 2015 - 17:51
Jacquelien.:
Leuk hoor en het ziet er idd lekker oosters uit allemaal!!! Mooie foto's en natuurlijk weer een kosterlijk verslag erbij! Succes, lekker genieten en tot het volgende verslag. Groetjes! -
16 Februari 2015 - 18:00
Lizette:
Echt leuk om jullie verhalen te lezen. Heerlijk genieten daar, have fun! X -
16 Februari 2015 - 22:08
Louwra:
Wat een super reis en genieten hoor van jullie verhalen xx -
17 Februari 2015 - 11:45
Sylvia Van Der Vegt:
Wat een leuk en hilarisch verslag, echt een genot om te lezen!
Ik ben ook op de Floating Market geweest en toen we net vertrokken waren, werd er van iedereen een foto gemaakt.
Aan het end van de hele kermis, weer terug op de parkeerplaats, stond er een kraampje met een soort van Delfts blauwe bordjes waar in het midden je foto op prijkte. En die wilden ze heel graag aan ons verkopen. (NOT)
Maar geniet maar lekker verder!
-
17 Februari 2015 - 20:13
Jaap En Alfred:
Alfred is bij ons. Wij hebben de foto"s bekeken. Nu moet ik een verhaaltje typen. Alfred zegt als eerste Ik mis je. Dus bij deze. Hoe is het verder? -
18 Februari 2015 - 10:21
Mama:
hoi Nikita, weer leuk. veel plezier! dat lukt wel. groetjes -
05 Maart 2015 - 21:20
Marianne:
Hey hey!!
Ik moet steeds even kijken voor ALFRED of je al hebt gereageerd haha
Lieffff he.
Hij mist je. Ach das niks nieuws. Wij allemaal.
Maar niet druk om maken. Jij veel plezier en ervaringen opdoen. Hoor alles wel als je trug bent onder het genot van een biertje bij ons -
16 Maart 2015 - 12:58
Siny:
Hey Nikita
Zo te lezen hebben jullie het heel erg plezierig daar.
En veel te beleven. Wordt er nog wel geleerd?
Nog heel veel plezier en fijne weken daar.
Groetjes -
17 Maart 2015 - 15:40
Opa ( T ) De Jong:
Hallo Nikita daar in dat verre land. Het is tegen heden ten dagen maar ver weg. wij gingen in 1949 naar de Julianatoren in Apeldoorn. Heb jullie foto's bekeken en ben zeer jaloers op jullie daar. het is de reis van je leven dus geniet er maar van. Nog bedankt voor je kaartje welke donderdag 12 maart hier binnen kwam. Nog een goede tijd daar en tot ziens hier in het koude kikkerlandje.
Groetjes Theo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
